Í fræðum hópákvarðana, sem stunduð eru m.a. í hagfræði, stjórnmálafræði, leikjafræði, heimspeki (rökfræði) og félagsfræði, hafa síðan 1970 komið fram ein sex nýmæli, sem gera fyrri viðtök marklaus. Nýmælin eru
Þegar þetta er ritað í febrúar 2016 í aðdraganda forsetakjörs, er óvissa um frambjóðendur. Sumum líst ekki á, ef frambjóðendur verða segjum 10, að maður skuli geta náð kjöri með 11% atkvæða á bak við sig. Í þeirri stöðu gæti verið svo, að 89% kjósenda vildu hann með engu móti, en það kemur ekki fram af kjörseðlunum. Þó að slík ósköp verði ekki, er á það að líta, að aðeins einn forseti hefur hér verið kosinn í fyrsta sinn með meirihluta atkvæða, en það var Kristján Eldjárn 1968. Vigdís Finnbogadóttir var kosinn forseti með þriðjungi atkvæða 1980. Þegar Ólafur Ragnar Grímsson var kosinn forseti í fyrsta sinn, fékk hann rúm 40% atkvæða. Það segir ekki, að þeir, sem kusu hann, hafi verið traustir stuðningsmenn hans upp frá því. Fyrirkomulag forsetakjörs hér tryggir ekki, að forseti njóti trausts stuðnings hvorki í upphafi né þegar frá líður.
Af tali manna að ráða er almennur skilningur á áhrifum innflytjenda á hag landsmanna. Innflytjendur þrengja helst að þeim, sem standa veikt, svo sem fyrri innflytjendum, en aðrir hafa ávinninginn af innflytjendunum. Vandinn er sá að ofbjóða ekki, svo að sú tilfinning vakni, með réttu eða röngu, að þrengt sé að ýmsum, sem hér hafa alið aldur sinn og hafa átt í vök að verjast. Þannig verða leiðindi, sem meðal annars birtast sem hatursorðræðu. Vitaskuld er hatursorðræða landsmanna um eigin landsmenn miklu rammari en hatursorðræða þeirra um útlendinga og hefur lengi verið.
Virkni sólar hefur sveiflast verulega undanfarnar árþúsundir. Síðast var sólin verulega dauf fyrir fjórum öldum. Af því leiddi litla ísöld í Evrópu 1645-1715, en hún dró á eftir sér kulda í ein 150 ár. Hér norður við heimskautsbaug mundu tímamörkin hafa verið önnur. Þekkt er mynd, sem endurspeglar litlu ísöld, af ísi lagðri Lundúnaánni Thames frá síðari hluta 17. aldar. Menn hafa spurt sig, hvers vegna stefndi þá um síðir í aðra átt, til hlýnunar, en ekki til eiginlegrar ísaldar, eins og ef til vill var stutt í. Þess hefur verið getið til, að þegar á 18. öld hafi gætt hlýnunar loftslags vegna kolabruna og það ráðið viðsnúningnum.
Sólfræðingar hafa merkt, að sólin hefur verið daufari undanfarin ár. Þannig hefur sagan verið, að virkni sólar hefur sveiflast verulega. Það sýna þeir á línuritum, sem ná yfir árþúsundir.
Síðast var sólin verulega dauf fyrir fjórum öldum. Af því leiddi í Evrópu litla ísöld (1645-1715), en hún dró á eftir sér kulda í ein 150 ár. Hér norður við heimskautsbaug mundu tímamörkin hafa verið önnur. Sólfræðingar kunna ekki að svara því, hvort nú fari í sama far og á 17. öld. Þeir telja kólnunina geta orðið allt að því eins mikla, en minnst verði hún, sem svarar til þeirrar hlýnunar, sem maðurinn kann að hafa valdið með umsvifum sínum undanfarnar tvær aldir.
Ferðafélag Íslands fór í haust í þriðju ferðina í fótspor Konrads Maurers samkvæmt bók hans um Íslandsferð hans 1858. Ferðasöguhandritið týndist, en fannst fyrir ekki löngu. Sagan kom nýlega út á íslensku. Jóhann J. Ólafsson stendur á bak við ferðirnar. Maurer, þýskur fræðimaður, varð fyrstur útlendinga til að fara um landið óháður túlkum, hafði lært íslensku hjá Konráð Gíslasyni í Höfn fyrir ferðina. Farið var til Þingvalla, að vígðu laug á Laugarvatni og í Haukadal. Leiðsögumaðurinn minntist á það hvað eftir annað, að erfitt væri um leiðsögn vegna trjágróðurs, sem lokaði sýn á staði í Tungunum og reyndar líka í Laugardal, því að þá sýn, sem Ásgrímur Jónsson hafði á Heklu, þegar hann málaði fræga mynd, gefur þar varla lengur nema uppi í hlíð. Síðan var komið í Skálholt, þar sem drukkið var ketilkaffi, eins og tíðkaðist, þegar Maurer var á ferð, svo að Hraungerði í Flóa og endað í Kaldaðarnesi, en þangað kom Maurer reyndar frá Arnarbæli með ferju yfir Ölfusá.
SJODVAL.IS